گاه و بی گاه از خود میپرسم چه می خواهم از این زندگی؟
گاه می پرسم چه بر سرمان آمده که دیگر از دل هم خبر نداریم
بعضی روز ها به پنجره اتاق خیره می شوم
با خود غربت لحظه هایم را میبینم
و آرام زیر لب می گویم
خوشا به حال پرندگانی که در آسمان پر میزنند
حداقل لحظاتی را دور از این زمین خاکی هستند
آری لحظه ای را در آسمان اند و از زمینیان دورترند
اری...
حتی برای لحظه ای به خدا نزدیکترند