می مانم تا نگویند عشق فانیست
می مانم تا نگویند عاشقی پایانی دارد
می مانم تا نگذارم هوس بازان لباس عشّاق را بر تن کنند
می مانم تا با وجودم عشقت را فریاد بزنم
نگو دیوانه ام
آری می دانم که رفته ای
می دانم عشقم را به غریبی فروخته ای
ولی باز من می مانم تا به تو معنی عشق را بفهمانم
می مانم تا صدای قلب شکسته را به گوشت برسانم
می مانم تا عاشقت کنم ...
در گذر از جاده ی زندگی بدنبال همراه بودم
به دنبال هم راز بودم
به دنبال یاری که بتوان دوش تا دوش او به بقای روح ... به بقای زندگی ... به بقای عشق برسم
وقتی به پشت سرم خیره می شوم
می بینم چه ساده بوده ام
که دل به یاری این مردمان خاکی بسته بوده ام
دل به عروسک هایی که خود هر کدام بازی گردانی دارند
مترسک هایی که اگر از قلب تو خبر داشته باشند تو را جز کلاغی بیش نمی بینند
کلاغی که باید ترساند تا بگریزد
چه ساده بوده ام که دل به این آدم ها ... به این عروسکان ... به این مترسکان زیبا بسته بوده ام
آری دل بستن به این آدمکان جز خسران .. جز زیان ... جز اتلاف عمر ارمغانی بر این دل نیاورد
ادامه مطلب ...