گاه و بی گاه از خود میپرسم چه می خواهم از این زندگی؟
گاه می پرسم چه بر سرمان آمده که دیگر از دل هم خبر نداریم
بعضی روز ها به پنجره اتاق خیره می شوم
با خود غربت لحظه هایم را میبینم
و آرام زیر لب می گویم
خوشا به حال پرندگانی که در آسمان پر میزنند
حداقل لحظاتی را دور از این زمین خاکی هستند
آری لحظه ای را در آسمان اند و از زمینیان دورترند
اری...
حتی برای لحظه ای به خدا نزدیکترند
خدا که همه جا نزدیکه، بالا پایین نداره... آدم هم میتونه روحشو پرواز بده!!!
بله جانم، این نصیحت پدر روحانی بود که از زبان من شنیدی
تست هوش میدی؟
به آدرسی که گذاشتم سر بزن
خدا خداست
این ماییم که از او دوریم
سلام وبلاگ خوب همراه با مطالب جالب امیدوارم موفق باشی
به وبلاگ من هم سری بزن ممنون[قلب]
لطف داری شما
ممنون